Wat kan werk met je doen?

Het is altijd belangrijk om betrokken en geïnspireerd te blijven in je werk. Als hulpverlener naast bewoners kun je in verschillende situaties emotioneel geraakt worden. Dit kan zowel positief als uitdagend zijn, afhankelijk van de situatie en de behoeften van de bewoners waarmee je werkt.

Positieve momenten waarbij je geraakt kunt worden, kunnen onder meer zijn wanneer je ziet dat een bewoner vooruitgang boekt, zich comfortabel en gelukkig voelt, of een mijlpaal bereikt in zijn of haar ontwikkeling. Deze momenten kunnen veel voldoening geven en je motiveren om je werk met passie voort te zetten. Deze momenten ervaar ik gelukkig dagelijks.

Aan de andere kant kunnen er soms ook uitdagende momenten zijn waarbij je emotioneel geraakt wordt, bijvoorbeeld als je geconfronteerd wordt met het lijden of de moeilijkheden van bewoners.

Recent werd ik persoonlijk emotioneel geraakt door woorden, woorden met een bedreigende aard. En ik voelde hierdoor onveiligheid. Ik voelde angst, stress, voelde me in het nauw gedreven en wantrouwen. Wat zou er gaan gebeuren? Wat zou deze persoon gaan doen? Hoe kon ik ervoor zorgen dat mijn collega en ik veilig zouden zijn? Wat moest ik wel en wat bewust juist niet zeggen? Waarom deed deze persoon dit? 15 minuten leken ineens een eeuwigheid.

Op het moment dat de betreffende persoon uit de situatie was gestapt, voelde ik me weer sterker worden. Als in; dit kan niet! Voor bewoners niet, voor ons als hulpverleners niet, maar ook voor de persoon zelf niet die deze angst opriep bij mij. Ook deze persoon zelf had hier direct onder te lijden. En had op dat moment zorg nodig waarbij samenwerking met ketenpartners nodig was.

Gelukkig kreeg de persoon die dit bij onder andere mij opriep uiteindelijk de juiste hulp en was er oog voor hem. Ook was er oog voor de omstanders; bewoners, collega’s en mijzelf. Er was ruimte voor een gesprek waarbij ieder zijn emotie met elkaar kon delen.

Ikzelf had nadien meer afstand nodig en die heb ik mezelf ook gegeven. Dit is iets waar ik in gegroeid ben. Welke zelfzorg heb ik nu nodig? En daarbij, dit mag ik nodig hebben.  

Na een paar dagen van bezinning en ventileren met de mensen om me heen, kan ik zeggen dat het volkomen normaal is om, zelfs na meer dan 20 jaar ervaring in het vak, nog steeds geraakt te worden door emotionele momenten en gebeurtenissen op mijn werk.

Het toont mijn empathie en betrokkenheid bij het welzijn van onze bewoners en de mensen waarmee ik werk.

Gelukkig worden we in ons werk vaker geraakt door positieve momenten. En ik heb er vertrouwen in dat dit moment ook bijdraagt aan een positieve groei in de toekomst voor alle betrokkenen.